کشاورزی پایدار الگویی از توسعه است که از زمین ، آب ،منابع ژنتیکی گیاهی و جانوری حفاظت نموده ، از لحاظ محیط زیستی بدون تخریب، از نظر فنی مناسب و به جا ، از نظر اقتصادی معقول و معتبر و از نظر اجتماعی مقبول باشد.
مدیریت تلفیقی منابع آب مبتنی است بر تلقی آب به عنوان جزء لاینفک زیست بوم ، منابع طبیعی و تلقی آب به عنوان خیراجتماعی و اقتصادی که کمیت و کیفیت آن نحوه استفاده اش را تعیین و مصرف آن ناپایداری زیست بوم را وجه المصالحه قرار نداده و بهره برداری از آن را منتهی به بیشترین رفاه توامان اقتصادی و اجتماعی شود .
مدیریت پایداری اراضی، فناوری ها ، سیاست ها و فعالیت ها را با هدف تلفیق اصول اجتماعی ، اقتصادی همراه با دغدغه های محیط زیستی به گونه ای لحاظ می دارد که سطح تولید را حفظ یا ارتقاء داده ها ، مخاطرات تولید را کاهش ، پتانسیل منابع طبیعی را حفظ و از تخریب خاک و آب جلوگیری نماید به طوری که ار نظر اقتصادی قابل دوام و از نظر اجتماعی قابل پذیرش باشد .